هندزفری بلوتوثی | هدست بلوتوثی | هدفون بلوتوثی

بلوتوث چیست؟

بلوتوث یک استاندارد فناوری بی سیم کوتاه برد است که برای تبادل داده بین دستگاه های ثابت و موبایل در فواصل کوتاه و ایجاد شبکه های شخصی (PAN) استفاده می شود. در پرکاربردترین حالت، توان انتقال به 2.5 میلی وات محدود می شود که برد تا 10 متر (33 فوت) به آن می دهد. از امواج رادیویی UHF در باندهای ISM، از 2.402 گیگاهرتز تا 2.48 گیگاهرتز استفاده می کند. عمدتاً به عنوان جایگزینی برای اتصالات سیمی برای تبادل فایل بین دستگاه های قابل حمل نزدیک و اتصال تلفن های همراه و پخش کننده های موسیقی با هدفون بی سیم استفاده می شود.

ریشه نام " بلوتوث "

نام "بلوتوث" در سال 1997 توسط جیم کارداچ از اینتل، یکی از بنیانگذاران بلوتوث SIG پیشنهاد شد. این نام از گفتگو با Sven Mattisson الهام گرفته شده است که تاریخ اسکاندیناوی را از طریق داستان هایی از رمانی تاریخی در مورد وایکینگ ها و هارالد بلوتوث، پادشاه دانمارکی قرن دهم، بازگو می کند. پس از کشف تصویری از سنگ اصلی هارالد بلوتوث در کتاب تاریخچه وایکینگ ها اثر گوین جونز، بلوتوث را به عنوان اسم رمز برنامه بی سیم کوتاه برد پیشنهاد کرد که اکنون بلوتوث نامیده می شود.

اولین دستگاه بلوتوث

اولین دستگاه بلوتوث در سال 1999 معرفی شد. این یک هدست بی سیم موبایل بود که "جایزه فناوری بهترین نمایش" را در COMDEX کسب کرد. اولین تلفن همراه بلوتوث نمونه اولیه اریکسون T36 بود که عرضه نشده بود، اگرچه این مدل اصلاح شده اریکسون T39 بود که در ژوئن 2001 به قفسه های فروشگاه راه یافت. با این حال اریکسون R520m را در سه ماهه اول سال 2001 منتشر کرد، که R520m را به اولین گوشی بلوتوث دار تبدیل کرد. تلفن بلوتوثی که به صورت تجاری در دسترس بوده است. به موازات آن ، آی بی ام IBM ThinkPad A30 را در اکتبر 2001 معرفی کرد که اولین نوت بوک با بلوتوث یکپارچه بود.

اتصال به وسیله بلوتوثی

بسیاری از خدمات ارائه شده از طریق بلوتوث می توانند داده های خصوصی را در معرض دید قرار دهند یا به یک طرف اتصال اجازه دهند دستگاه بلوتوث را کنترل کند. دلایل امنیتی تشخیص دستگاه‌های خاص را ضروری می‌سازد و بنابراین کنترل دستگاه‌هایی که می‌توانند به یک دستگاه بلوتوث خاص متصل شوند را فعال می‌کند. در عین حال، برای دستگاه های بلوتوث مفید است که بتوانند بدون دخالت کاربر (به عنوان مثال، به محض اینکه در محدوده قرار گیرند) یک اتصال برقرار کنند. برای حل این تضاد، بلوتوث از فرآیندی به نام پیوند استفاده می‌کند و پیوند از طریق فرآیندی به نام جفت‌سازی ایجاد می‌شود. فرآیند جفت‌سازی یا توسط یک درخواست خاص از یک کاربر برای ایجاد پیوند آغاز می‌شود (به عنوان مثال، کاربر صریحاً درخواست «افزودن یک دستگاه بلوتوث» می‌کند)، یا به‌طور خودکار هنگام اتصال به یک سرویس (برای اولین بار) فعال می‌شود. ) هویت یک دستگاه برای اهداف امنیتی مورد نیاز است. این دو مورد به ترتیب باندینگ اختصاصی و باندینگ عمومی نامیده می شوند. جفت شدن اغلب شامل سطوحی از تعامل کاربر است. این تعامل کاربر هویت دستگاه ها را تأیید می کند. هنگامی که جفت شدن کامل می شود، پیوندی بین دو دستگاه ایجاد می شود که این دو دستگاه را قادر می سازد در آینده بدون تکرار فرآیند جفت شدن برای تأیید هویت دستگاه به یکدیگر متصل شوند. در صورت تمایل، کاربر می تواند رابطه پیوند را حذف کند.

هدفون بی سیم قدیمی تر از آن چیزی است که فکر می کنید.

آخرین باری که خرید فناوری باعث شد از خوشحالی بخندید چه زمانی بود؟ برای من این اولین باری بود که به آهنگ‌های مورد علاقه‌ام با هدفون‌ اپل ایرپاد مکس گوش می‌دادم، که به من امکان می‌داد چیزهایی را در آن آهنگ‌هایی بشنوم که قبلاً هرگز نشنیده بودم. هرگز از شنیدن آنچه هنرمند در حال نواختن است مهم نیست: گاهی اوقات فکر می کنم می توانم بشنوم که هنرمند چه فکر می کند.

هدفون های بی سیم در مدت زمان بسیار کوتاهی راه بسیار طولانی را پیموده اند. اما تاریخچه آنها فراتر از آن چیزی است که شما ممکن است انتظار داشته باشید، و شامل برخی از نوآوری های باورنکردنی است.

دهه 1880: هدفون هایی که شما را دچار سردرد می کرد.

هدفون در اصل برای موسیقی طراحی نشده بود. آنها برای اپراتورهای تلفن ساخته شده بودند که نیاز به اتصال فیزیکی تماس های تلفنی همه داشتند. اولین مدل که در دهه 1880 رونمایی شد، خیلی شبیه هدفون های امروزی هم نبود: بیشتر شبیه گوشی هایی بود که از وسط نصف شده و به سر شما وصل شده بود. و وزن آن حدود 5 کیلوگرم، معادل 111 جفت ایرپاد بود.

دهه 1890: هدفون و اسپاتیفای اولیه

هدفون‌ از سال 1891 با ما بوده‌اند، زمانی که ارنست مرکادیه اختراع «bi-telephone» خود را به ثبت رساند و پیشنهاد کرد از پوشش‌های لاستیکی برای راحتی بیشتر استفاده شود. مانند تلفن های اپراتور Gilliland، برای استفاده توسط اپراتورهای تلفن در نظر گرفته شده بود.

در همان دهه شاهد اختراع Electrophone بودیم، نوعی Spotify پیش دیجیتال که در آن می‌توانستید هدفون داشته باشید، با یک شماره تماس بگیرید و به اجراهای زنده از تئاترهای لندن گوش دهید.

1910: اولین هدفونی که شبیه هدفون بود

ناتانیل بالدوین اولین هدفون قابل تشخیص هدفون y را در سال 1910 ساخت و آنها را برای استفاده توسط اپراتورهای رادیویی به نیروی دریایی ایالات متحده فروخت. هدفون او دارای گیرنده جدید و حساس‌تری بود که بالدوین از ثبت آن امتناع کرد زیرا فکر می‌کرد اختراعش «بی‌اهمیت» است. اما او حق اختراع طراحی هدفون خود را به ثبت رساند که هنوز هم می توانید لوگوی آن را در برخی هدفون های روی گوش امروزی مشاهده کنید.

1958: اولین هدفون استریو و اولین قوطی های ساخته شده برای موسیقی

می‌توانید از جان کوس برای هر موسیقی که امروز با هدفون خود گوش می‌دهید تشکر کنید: هدفون Koss SP-3 او نه تنها گوش دادن استریو را معرفی کرد، بلکه اولین قوطی‌هایی بودند که به‌خصوص برای گوش دادن به موسیقی شخصی طراحی شدند. کوس از طرفداران پر و پا قرص جاز بود و می‌خواست هیجان یک اجرای زنده موسیقی را بازسازی کند تا بتوانید در هر جایی از آن لذت ببرید. امروزه Koss یک برند صوتی بزرگ است که هر نوع هدفون و بلندگوی قابل تصوری را تولید می کند.

دهه 1960: اولین هدفون بی سیم

اولین هدفون بی سیم چند دهه قبل از بلوتوث عرضه شد. در دهه 1960، چندین تولیدکننده هدفون های رادیویی را ارائه کردند که به شما امکان می داد به رادیو گوش دهید .

طراحی هدفون در این دوره واقعاً تکامل یافته است. جان کوس - بله، دوباره او - در ابتدا هدفون‌های بالدوین نیروی دریایی را استفاده کرده بود، اما در دهه 1960 هدفون‌های او از مدل‌های هواپیمایی و نظامی قرض گرفته شد و هدبندهای وسیع‌تر و راحت‌تر و گوش‌های کاهنده صدا را معرفی کرد تا به شما کمک کند موسیقی را واضح‌تر بشنوید. در تصویر پایین که یک تبلیغ RCA در سال 1972 است، می‌توانید طرح‌های سبک هواپیمایی آن دوران را ببینید.

دهه 1970: هدفون های نارنجی ، آبی ، زرد و ...

در دهه 1970 هدفون ها واقعاً به محصولات پر فروش بازار تبدیل شده بودند و در دو بازار کلیدی کار می کردند: بازار نوجوانان و بازار علاقه مندان موسیقی . و سپس سونی آمد و همه چیز را تغییر داد. Walkman که در سال 1979 معرفی شد، با هدفون‌هایی با پشت باز فوق‌العاده سبک همراه با یک هدبند فوق‌العاده نازک عرضه شد که به شما امکان می‌دهد آن‌ها را روی سر خود ببندید یا آنها را دور گردن خود آویزان کنید. هدفون های رنگارنگ آن در دهه 1980 به اندازه هدفون های آی پاد اپل در دهه 2000 نمادین بودند، و آنها به طور موثر سندروم شخصیت اصلی را معرفی کردند: با واکمن و هدفون خود، شما ستاره فیلم خودتان بودید که با یک موسیقی متن فوق العاده ، همه جا حاضر بودید.

دهه 1990: یکپارچه سازی با سیستم عامل کاملاً جدید

همانطور که فناوری جدید فرمت های موسیقی قابل حمل با کیفیت بالاتر را معرفی کرد - پخش کننده های سی دی قابل حمل، DAT های قابل حمل در صورت بارگیری، و بعداً در کاست فشرده دیجیتال و MiniDisc - هدفون های قابل حمل نیز بهتر شدند.هدفون ها اغلب در جعبه با سخت افزار صوتی جدید عرضه می شدند . با این حال، این برای بازار عالی بود، و محبوبیت فزاینده وسیله گوشی دادن موسیقی قابل حمل به این معنی بود که اگر هدفون خود را در مکان‌های عمومی استفاده می‌کنید، هیچ‌کس فکر نمی‌کرد که شما فردی تنها هستید. در واقع، آنها به نشان غرور تبدیل شدند: در دهه 1990، هدفون های بزرگ نشان می داد که شما موسیقی خود را جدی تر از بقیه گوش می کنید.

در دهه 90 با هدفون‌هایی که کاملاً در رده مد قرار داشتند، طراحی هدفون به انواع مکان‌های جالب رفت: هدبند، گردن‌بند، هدفون، هدفون های روی گوش و گوش باز در هر شکل و اندازه‌ای قابل تصور بود.

2001: اپل همه چیز را تغییر داد

در سال 2001، اپل آی پاد را عرضه کرد. شما ممکن است در مورد آن شنیده باشید. این اولین پخش کننده موسیقی دیجیتال هارد دیسک نبود و برخی می گویند بهترین هم نبود، اما به Walkman موسیقی دیجیتال تبدیل شد و موسیقی دیجیتال را به جریان اصلی تبدیل کرد. هدفون ها دقیقاً عالی نبودند، اما نشانه این بودند که شما به اندازه کافی باحال هستید که یک آی پاد داشته باشید، و تبلیغات الهام گرفته اپل آنها را به ستاره های نمایش تبدیل کرد.

2004: اولین نشانه های هدفون بلوتوث

بلوتوث که به نام پادشاه دانمارک قرن دهم، هارالد بلوتوث نامگذاری شده است، در سال 1999 به عنوان راهی برای اتصال بی سیم میکروفون و هدفون راه اندازی شد. در ابتدا از آن برای موسیقی استفاده نمی شد، زیرا کاملاً صادقانه بگویم که کیفیت صدا افتضاح بود، اما در بین افراد تجاری محبوب شد. برای مدتی چشمک زدن گوش‌های بلوتوث، هر فروشنده یا راننده تاکسی دوره‌ای را شبیه یکی از شخصیت های جنگ ستارگان کرد.

این بدان معنا نیست که هدفون بلوتوثی برای موسیقی وجود نداشت. اولین محصولات بلوتوثی در سال 2004 وارد بازار شدند. ولی هنوز آنها خیلی خوب نبودند.

2007: آیفون وارد شد

مانند آی‌پاد، آیفون هم در نوع خود اولین نبود. اما تاریخ تکرار شد و آیفون در جیب همه رفت . رقابت شدید در بازار گوشی‌های هوشمند به معنای صرف هزینه‌های جدی برای تحقیق و توسعه و نتایج - باتری‌های کوچکتر و کارآمدتر بود. نسخه های همیشه در حال بهبود بلوتوث؛ حذف نویز مبتنی بر نرم افزار؛ پیشرفت در مواد و فناوری ساخت و غیره - به زودی بر انواع دستگاه ها از جمله هدفون تأثیر خواهد گذاشت.

هدفون‌های بلوتوث در دهه 2010 بسیار بزرگ شدند و برندهایی مانند Beats بازار انبوه را هدایت کردند. کیفیت صدا هنوز برای بازار موسیقی دوست وجود نداشت، اما در مسیر درستی قرار داشت.

2016: ایرپاد

بله، دوباره اپل . ایرپادها اولین هدفون های بی سیم نبودند و بهترین هم نبودند. اما آنها موفقیت بزرگی داشتند و تا سال 2020 بر بازار هدفون ها تسلط یافتند. آنها برای مدت طولانی در حال توسعه بودند - اولین پتنت قابل تشخیص در سال 2011 ثبت شد - و موفقیت آنها تا حدی به این دلیل بود که اپل در سال 2016 جک هدفون را در آیفون 7 کنار گذاشت. دیگر استفاده از هدفون سیمی دردسر بزرگی است.

این تصمیم ممکن است در آن زمان به شدت منفور و به شدت مورد انتقاد قرار گرفته باشد، اما جایگاه هدفون های بی سیم را به عنوان حال و آینده صدای موبایل تثبیت کرد و الگوی مورد انتظار را تعیین کرد: صدای با کیفیت، جفت شدن آسان و توانایی یافتن آنها در صورت گم شدن.

2024: بلوتوث LE

گروه ویژه بلوتوث (SIG)، گروه صنعتی که استاندارد بی‌سیم بلوتوث را تولید می‌کند، تکمیل آخرین مشخصات خود را اعلام کرد: بلوتوث کم انرژی (LE). Bluetooth LE Audio بیشتر از نسخه کلاسیک بلوتوث بر روی بهره وری انرژی تمرکز می کند. همچنین به دنبال ارائه کیفیت صدای بهتر نسبت به بلوتوث استاندارد است و ویژگی های جدیدی را معرفی می کند.

طبق بیانیه مارک پاول، مدیرعامل بلوتوث SIG، بلوتوث LE Audio بزرگترین پروژه توسعه مشخصات در تاریخ بلوتوث SIG خواهد بود.

برای اطلاعات تکمیلی مقاله نسل جدید بلوتوث Bluetooth LE را مطاله کنید.